Obszar gminy Lądek Zdrój odznacza się bardzo złożoną budową geologiczną i tektoniką. Na powierzchni terenu znajdują się wychodnie skal różnego wieku, głównie staropaleozoiczne, ale także karbońskie, trzeciorzędowe i czwartorzędowe. Zbiegają się tu granice tektoniczne synklinorium Orłowca, antyklinorium gnejsowe Radochowa, synklinorium Lądka oraz antyklinorium Gierałtowa (Don 1964, Gierwielaniec 1971). Wzdłuż północno – zachodniej granicy gminy występuje z kolei strefa tektoniczna Zloty Stok – Skrzynka, rozdzielająca metamorficzne skały Lądka – Śnieżnika od granitoidów kłodzko –złotostockich. Obszar gminy prawie w całości należy do metamorficznej jednostki lądecko – śnieżnickiej, będącej częścią większej jednostki geologicznej, rozciągającej się od Gór Złotych, przez Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie i Rychlebske Hory po dolinę Morawy i Ramzovske Sedlo na terenie Czech. Główne skały, tworzące tę formację to łupki łyszczykowe oraz gnejsy gierałtowskie i śnieżnickie. Ich wiek jest przedmiotem dyskusji. Oceniany jest na proterozoik lub starszy paleozoik (Teisseyre 1956, Oberc 1972). Skały te zajmują większą część powierzchni gminy i tworzą liczne wychodnie na powierzchni. Wśród łupków największe rozprzestrzenienie na terenie gminy mają łupki łyszczykowe i gnejsy plagioklazowe formacji strońskiej. Są to skały drobnoziarniste, ciemnoszare o oddzielności łupkowej lub płytkowej. Występują w okolicach Konradowa i Kątów Bystrzyckich. Znaczne rozprzestrzenienie mają również łupki blastomylonityczne i gnejsy biotytowe, występujące w rejonie Skrzynki – Orłowca. Na zboczach doliny Skrzynczana oraz na południowych zboczach Łysego Garbu tworzą liczne skałki. Łupki łyszczykowe o przewadze muskowitu występują szerokim pasem od Lądka do Lutyni. Są to skały drobnoziarniste, cienko złupkowane, odznaczające się zmienną barwą – od jasnopopielatej do ciemnej. Do formacji strońskiej należą również łupki łyszczykowe z granatami, tworzące pasowe wychodnie między Konradowem i Kątami Bystrzyckimi oraz w Lutyni i Lądku, łupki grafitowe okolic Lądka, łupki dwułyszczykowe, odsłaniające się na północny – wschód od Lądka Zdroju oraz w dolinie Białej Lądeckiej między Lądkiem a Orłowcem.

W obrębie łupków łyszczykowych serii strońskiej występują wkładki licznych innych skał. Najbardziej charakterystyczne z nich to soczewy wapieni krystalicznych, pojawiających się w odmianie białej, jasnoszarej i ciemnopopielatej. Głównym miejscem ich występowania jest Lutynia, gdzie odsłaniają się w nieczynnym kamieniołomie. Mniejsze wychodnie znajdują się także w Lądku Zdroju, na południowo – zachodnich zboczach Bzowca, zachodnich zboczach Chróściny oraz na północno – zachodnich zboczach Cierniaka, gdzie rozwinęły się w nich zjawiska krasowe, w tym objęta ochroną jako pomnik przyrody Jaskinia Radochowska. Liczne są również lokalne wystąpienia w obrębie łupków wkładek amfibolitów. Największe powierzchniowo wystąpienia znajdują się w strefie Skrzynki – Trzebieszowic. Mniejsze wychodnie spotykane są w okolicach Lądka Zdroju, Lutyni, Konradowa oraz w pasach między Skrzynką a Orłowcem. Niewielkie wkładki kwarcytów występują w Trzebieszowicach oraz rejonie Lądka. W obrębie serii strońskiej znajdują się także wystąpienia leptynitów. Są to bardzo drobnoziarniste skały gnejsowo – skaleniowe o charakterystycznej smugowej teksturze. Są to skały typowe dla strefy tektonicznej Skrzynka – Złoty Stok. Na obszarze gminy tworzą wychodnie w rejonie Bzowca, Białego Kamienia i Cierniaka.
Obok łupków łyszczykowych drugą główną formacją skaIną metamorfiku lądecko – śnieżnickiego są gnejsy gierałtowskie i śnieżnickie, występujące w kilku odmianach. Największe rozprzestrzenienie mają gnejsy plagioklazowo – mikroklinowe, oligoklazowo – biotytowe oraz gnejsy migmatyczne, mylonityczne i aplitowe. Ich wychodnie dominują we wschodniej oraz środkowej części gminy: na wschód i północ od Lądka, w masywie Borówkowej, w rejonie Radochowa oraz w strefie tektonicznej Skrzynka – Orłowiec. Gnejsy śnieżnickie charakteryzują się teksturą słojowo – oczkową, podczas gdy gnejsy gierałtowskie wykazują wyraźną laminację. Do innych skał paleozoicznych, występujących na terenie gminy należą łupki mylonityczne muskowitowe i kataklazyty w rejonie Łysego Garbu.

Kolejne piętro wiekowe skał reprezentuje karbon. Na obszarze gminy znajdują się nieliczne wystąpienia dolnokarbońskich gnejsów kataklastycznych i mylonitów. Większe ich skupienia występują jedynie w rejonie Lądka Zdroju, Lutyni oraz okolicach przełęczy Różaniec i związane są z deformacjami skał w trakcie ruchów tektonicznych. Do skał górnokarbońskich należą granodioryty jawornickie okolic Orłowca, tworzące szereg mniejszych lub większych żył w obrębie łupków łyszczykowych, żyły i gniazda kwarcowe z okolic Lądka – Lutyni i południowo – zachodnich zboczy Cierniaka, niewielkie wystąpienia lamprofirów na północnym – wschodzie od Kątów Bystrzyckich oraz na północ od Lądka. Wzdłuż północno – zachodniej granicy gminy, w strefie tektonicznej Skrzynka – Złoty Stok, znajdują się wystąpienia granitów drobnoziarnistych facji brzeżnej i granodiorytów. Stanowią one południowo – wschodni kraniec rozległej jednostki geologicznej, jaką jest granitoidowy masyw kłodzko – złotostocki. Powstał on w wyniku górnokarbońskich intruzji magmowych, związanych z tektonicznymi ruchami orogenezy waryscyjskiej.
Okres trzeciorzędu reprezentowany jest na terenie gminy przez neogeńskie osady rzeczne i zwietrzelinowe oraz przez plioceńskie wulkanity. Żwiry i piaski neogeńskie zachowały się miejscami w dolinie Białej Lądeckiej w postaci 30 metrowych teras. Neogeńskie utwory zwietrzelinowe to przede wszystkim powstałe na gnejsach i łupkach iły i piaski zwietrzelinowe. Występują one w postaci płatów w dolinie rzeki Rudni na północny – wschód od Kątów Bystrzyckich oraz na południe od Radochowa. Natomiast plioceńskie wulkanity, stanowiące swego rodzaju osobliwość gminy, mają swoje wychodnie jedynie w czterech miejscach: trzy na północnym – wschodzie od Lądka Zdroju, a jedno na północy. Są to bazalty nefelinowe, przebijające utwory serii strońskiej. Cechą charakterystyczną jest zachowana wyraźna oddzielność słupowa bazaltów, widoczna w odsłonięciach.
Do czwartorzędowych utworów plejstoceńskich należą związane ze zlodowaceniami żwiry i piaski teras rzecznych poziomu 10 – 12 m i 4,5 – 6 m n.p. rzeki zachowana w dolinie Białej Lądeckiej. Fragmenty wyższej terasy znajdują się powyżej prawego brzegu rzeki w Zdroju, u podnóży góry Trzykrzyskiej oraz na lewym brzegu w rejonie ujścia Konradki. Terasa niższa zachowała się głównie na lewym brzegu Białej Lądeckiej w Trzebieszowicach i Radochowie. Plejstoceńskie są również osady stokowe, występujące w dolinie Białej Lądeckiej, mające postać glin pyłowatych, lessopodobnych. Z czwartorzędu pochodzą także gliny deluwialne z rumoszem skalnym, tworzące ciągłe pokrywy na zboczach większości wyniosłości. Największe obszarowo, znajdują się na stokach Cierniaka, Koleby, Chróściny i Borówkowej.
Najmłodsze utwory geologiczne na terenie gminy to holoceńskie osady rzeczne występujące we wszystkich potokach, żwiry i piaski terasy rzecznej 2 – 2,5 m n.p. rzeki oraz związane z tą terasą mułki, torfy i mady, występujące w dolinie Białej Lądeckiej na północnym – wschodzie od Trzebieszowic

Budowa geologiczna wykazuje silne zróżnicowanie skał co wpływa na ukształtowanie terenu. Z epoki archaicznej, najstarszej w dziejach Ziemi, pochodzą twarde skały gnejsowe, tworzące wyraźne kulminacje:

  • Trojaka (766 m npm),
  • Karpienia,
  • Góry Borówkowej (900 m npm),
  • Dzielca.

W epoce kaledońskich ruchów górotwórczych w łupkach łyszczykowych wypreparowana została dolina Lutego Potoku. Nad nią wznoszą się bazaltowe skały,”twierdzy” (czynny kamieniołom) oraz regularne słupy zastygłej lawy w Ułężu, będące świadectwem orogenezy alpejskiej.
W okolicy Kątów Bystrzyckich i Konradowa, w łańcuchu Krowiarek występują liczne łupki grafitowe, amfibiolity, wreszcie marmur.

Erozyjnej działalności wody w epoce lodowcowej, aż do czasów współczesnych zawdzięczamy powstanie jaskiń (Radochów, Rogóżka, Kletno), pogłębienie dolin górskich, bogatą rzeźbę terenu.

Z naturalnych spękań skalnych wypływają w Lądku źródła mineralne:

  • Jerzy
  • Wojciech
  • Skłodowskiej
  • Dąbrówka
  • Chrobry
  • z odwiertu o głębokości 700 m wypływa źródło Zdzisław.

Wypływające wody należą do wód termalnych, radoczynnych ich temperatura waha się od 19 st. C do 42 st. C. Ogólna mineralizacja wód zdrojowych jest niewielka, od 160 do 270 mg/l.  W składzie chemicznym występuje radon o aktywności od 3 do 36 nC/dm3, jony sodowe, fluor, siarkowodór. Odczyn pH wynosi od 8 do 9,2.