Lądek Zdrój jest położony w południowo-zachodniej części kraju, w regionie zwanym Ziemią Kłodzką, geograficznie przynależącym do Sudetów. Pod względem administracyjnym miasto przynależy do województwa dolnośląskiego i powiatu kłodzkiego.

Miejscowość rozwinęła się w dolinie środkowego biegu Białej Lądeckiej, która stanowi granicę rozdzielającą Góry Złote (od południa i wschodu) a Masywem Śnieżnika (od północy i zachodu). Dorzecze Białej Lądeckiej, stanowiącej prawobrzeżny dopływ Nysy Kłodzkiej obejmuje 314,6 km kw. Ponieważ i Lądek, i położone powyżej niego Stronie Śląskie posiadają oczyszczalnie ścieków, nurty rzeki zamieszkują jasne pstrągi potokowe.

Historyczna zabudowa Lądka, niewiele zakłócona współcześnie sprawia, że można wyraźnie wyodrębnić część miejską z zachowanym średniowiecznym układem urbanistycznym oraz część zdrojową, odległą od miasta około 1,5 km.

Część miejska położona jest w miejscu, gdzie rzeka tworzy szeroką doliną (ok. 420 m n.p.m.), natomiast ulice i domy części zdrojowej zajmują dno doliny i pną się na zbocza okolicznych wzniesień (450-500 m n.p.m.). Kulminacje Zdroju to: Wzgórze Jerzego, Wzgórze Kapliczne oraz Wzgórze Marii. Bogaty drzewostan świerkowo-bukowy, piękne łąki, liczne potoki, tworzą piękny, urozmaicony krajobraz wokół miejscowości.

Na kształtowanie się klimatu Lądka wpływa położenie pośród gór i ich osłona przed wilgotnymi i zimnymi masami powietrza. Wyróżnia się tu strefę klimatyczną górsko-dolną, najwyżej ocenianą pod względem wartości klimatoterapeutycznych, a klimat określany jest jako łagodny, o szerokich możliwościach adaptacyjnych dla wielu osób.