KALENDARIUM HISTORYCZNE

poł. XIII w. – lokalizacja miasta na szerokim błoniu po południowej stronie Białej Lądeckiej, na przecięciu szlaków handlowych, za zezwoleniem króla czeskiego Przemysława Otokara II. Miasto nazwane “Landecke” czyli “krajukąt” nigdy nie posiadało obwarowań. Nieopodal Lądka zamek Karpień strzeże Przełęczy Karpiowskiej i prowadzącej tamtędy Drogi Solnej, ważnego szlaku komunikacyjnego.
Karpień w XIV i XV w. był centrum państewka karpieńskiego.

1241 – w czasie najazdu Mongołów (powracających z bitwy pod Legnicą) zniszczone zostały istniejące urządzenia kąpielowe. Anonimowy utwór wierszowany opowiadający o tym zdarzeniu spłonął wraz z archiwum miejskim podczas wielkiego pożaru w 1739 r.

1337 – dokument księcia Bolka ziębickiego, potwierdzający przywileje miasta, które wraz z 24 wsiami podlegało bezpośrednio burgrabiemu karpieńskiemu, a później hrabiemu kłodzkiemu.

1428, 1431 – ponowne zniszczenie zabudowań kąpielowych oraz miasta podczas dwukrotnych najazdów husyckich.

1443 – zniszczenie zamku Karpień przez połączone siły księcia opawsko-ziębickiego Wilhelma i mieszczan wrocławskich, kres państewka karpieńskiego. Ruiny zamku potraktowano w następnych wiekach jako materiał budowlany m.in. na obudowę budynków w mieście.

1498 – książęta ziębiccy i hrabiowie kłodzcy, bracia Albrecht, Jerzy i Karol Podiebradowicze rozbudowują zdrój. Na ich zlecenie uczony Konrad z Bergu wykonuje opis właściwości wód leczniczych, stwierdzając w nich obecność “siarki, ałunu, soli i miedzi”. Były to nowatorskie badania, poprzedzające o ćwierć wieku pierwsze analizy słynnego Paracelsusa. Nazwa źródła i zakładu kąpielowego “Jerzy”, nadana wówczas na cześć średniego z braci została zachowana po dziś dzień.

1572 – miasto Lądek zakupuje zespół kąpieliskowo-gospodarczy i od tego czasu datuje się historia miejskiego uzdrowiska. Poczyniono inwestycje – wzniesiono drugi dom dla gości, następnie dwa budynki łazienkowe z wannami i wydano pierwsze przepisy kąpielowe. Lądek staje się znaną miejscowością. W 1591 r. ukazuje się pierwszy drukowany tekst medyczny o zaletach leczenia w Lądku, autorstwa Jana Crato, nadwornego lekarza Habsburgów.

1618-1648 – wojna trzydziestoletnia i ogromne zniszczenia na całej Ziemi Kłodzkiej. Zubożałe miasto na pewien czas odsprzedaje kąpielisko “Jerzy”.

1672 – zarządca Hrabstwa Kłodzkiego, radca jego cesarskiego majestatu, Zygmunt Hoffmann kupuje obszar pomiędzy miastem i zdrojem. Podczas zagospodarowania istniejącego tu źródła “chłopskiego” (obecnie “Marii Curie-Skłodowskiej”), odkryto kolejny zdrój (obecnie “Wojciech”) i pozostałości przerdzewiałych przyborów kąpielowych. Znalezisko świadczyło, że było to najdawniej wykorzystywane źródło lądeckie. Hoffmann wybudował zakład “Marii” (na planie ośmioboku, wnętrza wzorowane na tureckiej łaźni), kaplicę zdrojową, powstały nowe zajazdy i karczmy.

1693 – praca wiedeńskiego lekarza cesarskiego A. F. Kremera “Źródła przynoszące zdrowie…”, popularyzująca zalety źródeł obecnych: “Wojciecha” i “Marii”. Na zlecenie miasta, lekarz wrocławski
dr C. Öhmbs wydał “Zbawienne źródło, krótkie opisanie starych ciepłych zdrojów czyli źródeł św. Jerzego królewskiego miasta Lądek”.

1736 – wykupienie przez miasto dóbr podlądeckich i zakładu “Marii” od wnuka Hoffmanna i harmonijny rozwój zdrojowiska.

1739 – wielki pożar części miejskiej Lądka.

1740-1763 – wojny śląskie pomiędzy Austrią a Prusami spowodowały zastój w rozwoju uzdrowiska. Na mocy porozumienia z 1759 r. Lądek, obok Cieplic, Teplic i Karlovych Var stał się ośrodkiem rekonwalescencji rannych i chorych żołnierzy obu walczących stron. Porozumienie to wyprzedziło o ponad 100 lat pierwszą, tzw. czerwonokrzyską konwencję genewską.

1765 – król Fryderyk Wielki tak skutecznie kurował swój ischias u lądeckich wód, że wydał później zakaz korzystania przez obywateli Prus z innych niż sudeckie uzdrowiska.

1782 – kuracja hrabiego von Hoyma, ministra ds. Śląska rozpoczęła okres rozwoju i pomyślności kurortu. Powstał malowniczy park z istniejącą do dziś aleją modrzewiową pomiędzy starym a nowym zdrojem, wystawiono salę balową, zbudowano “Leśną Świątynię” nad potokiem Jadwiżanka, rozpoczęto urządzanie promenad, których łączna długość w latach czterdziestych XIX w. liczyła 34 km.

1800 – podczas pobytu w Lądku, królowa Luiza wmurowała kamień węgielny pod nowy obiekt zdrojowy (obecnie Kinoteatr).

1813 – kuracja króla Fryderyka Wilhelma III, do którego w odwiedziny przybył car Aleksander I. Królowi pruskiemu towarzyszyła rodzina: następca tronu, późniejszy król Fryderyk Wilhelm IV, książę Wilhelm, późniejszy cesarz Wilhelm I, księżniczka Karolina, późniejsza carowa Rosji, żona Mikołaja I, księżniczka Aleksandryna, późniejsza arcyksiężna Meklemburgii zaś pośród świty cara przebywali: książęta Biro, Orański, Filip Heski, Kumberlandii oraz Radziwiłł.

1875 – kierownictwo zakładu “Thalheim” objął doktor Aleksander Ostrowicz, który związał się z Lądkiem jako lekarz zdrojowy na ponad 28 lat. Był społecznikiem, działaczem stowarzyszeń (Towarzystwo Upiększania Miasta, sekcja lądecka Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego) a przede wszystkim autorem przewodnika “Landek w Hrabstwie Klockiem w Szląsku. Podręcznik informacyjny dla gości kąpielowych”, który ukazał się w Poznaniu w 1881 r.

1892 – połączenie miasta i zdroju w jednolitą całość administracyjną.

1897 – doprowadzono linię kolejową z Kłodzka.

1945 – wkroczenie wojsk radzieckich do miasta, napływanie polskich osadników.

1946 – rozpoczął się pierwszy sezon kuracyjny Uzdrowiska Państwowego “Lądek Zdrój“.